Althans, in Kaapverdië.

Eind november zijn we getrouwd; een heerlijke dag met alle mensen die belangrijk voor ons zijn. Ook Gitte was erbij, en ons viel meteen op hoe onze ouders paradeerden met hun kleindochter. Ze willen haar zo graag aan iedereen laten zien!

Wij ook. Voor de geboorte spraken we nog af om niet te veel op social media te plaatsen, maar nu wordt bijna iedere scheet bewonderd. Eén van ons schrijft zelfs wel eens een column over Gitte ;). We zijn gewoon ontzettend trots op haar en delen dat graag.

Na onze bruiloft vlogen we naar Kaapverdië voor onze ‘honeymoon’. Iedereen mocht in het vliegtuig van Gitte meegenieten. Eenmaal in het hotel gebeurde echter iets onverwachts: bij het diner in het restaurant pakte één van de serveersters Gitte uit de kinderwagen. Verschrikt keken we elkaar aan. Wat gebeurt hier?

En dat was nog niet alles: ze liep met Gitte een rondje door het restaurant en liet haar aan al haar collega’s zien. Met een schuin oog hielden we alles in de gaten, en eenmaal terug op de kamer werd snel ChatGPT geraadpleegd. Conclusie: dit is heel normaal in de Kaapverdische cultuur.

Maar waarom? Kaapverdië scoort heel laag op Hofstede’s individualisme‑schaal (slechts 20/100). Dat wijst op een collectivistische cultuur, waarin een kind wordt gezien als ‘iets van ons samen’. De serveerster wilde aan haar collega’s laten zien: “kijk wat voor moois er vandaag bij ons op bezoek is.”

Nederland daarentegen heeft wereldwijd één van de hoogste scores (80/100) op deze schaal, waardoor wij sterk het gevoel hebben: “Kijk, hoe mooi dit kind is. Zij hoort bij mij.”

Een mooie culturele clash dus. En Gitte? Die vond het allemaal even prachtig.