In mijn vorige blog vertelde ik het verhaal van Emma die, na het te hebben uitgemaakt, gestalkt werd door haar ex-vriend. Op allerlei manieren viel hij haar lastig. Zowel digitaal als in real life. Na verschillende maatregelen op het digitale vlak dacht ze dat hij haar niet meer zou kunnen bereiken en dat het stalken zou stoppen. Helaas. Na een zomervakantie verscheen hij bij haar opleiding. Een dreigende blik of soms glimlachend. School was niet op de hoogte van het stalken, omdat Emma dacht een nieuwe start te maken. Na een gesprek met de directeur en politie werden er preventieve maatregelen genomen en werd haar ex duidelijk gemaakt dat als hij haar nog één keer zou benaderen hij direct van school zou worden gestuurd. De beveiliging werd ingelicht en de politie hield het ook in de gaten. Emma kreeg wekelijks gesprekken met de zorgcoördinator en de directeur om te kijken hoe het ging. Na twee maanden stopte het stalken. Haar ex-vriend vertoonde zich niet meer. Hij zou een nieuwe vriendin hebben. Of een nieuw slachtoffer?

Hulpverlening

Als je te maken krijgt met stalking kun je hulp inschakelen via Slachtofferhulp Nederland of Veilig Thuis. Maar ook via buurtbemiddeling of de wijkagent, als er sprake is van stalking door buren, en Stichting Zijweg, voor vrouwen en kinderen die te maken krijgen met huislijk geweld/stalking door ex-partners.

Voor de stalker zelf is het mogelijk om contact op te nemen met de huisarts die hem/haar kan doorverwijzen naar een hulpverlener of naar De Waag, een centrum voor forensische geestelijke gezondheidszorg, waar ze een behandelprogramma hebben voor stalkers. Zouden stalkers zelf in de gaten hebben wat ze aanrichten? Zouden ze zelf hulp inschakelen? Ik vraag het me af.

Er is ook een brochure van de politie ‘Als u wordt gestalkt’, waarin een stappenplan staat om de stalker te stoppen. Eén van de stappen is een gesprek met de stalker. Helaas is laatst gebleken dat dit vaak niet gebeurt, dat instanties slecht samenwerken en dat de verantwoordelijkheid wordt afgeschoven. Met dramatische gevolgen.

Emma kan het gelukkig na vertellen, maar ook uit haar verhaal blijkt dat de politie geen gesprek met haar stalker heeft gehad. Ongeacht hoe anderen erover denken, heeft Emma echter wel veel steun ervaren vanuit de politie. Zij vindt dat ze hebben gedaan wat ze konden.

EMDR

Na de brand heeft Emma EMDR gehad, omdat ze specifieke dromen kreeg over deze brand en over  haar ex waarbij ze zich niet kon bewegen en in haar dromen niet weg kon rennen. EMDR staat voor Eye Movement Desensitization and Reprocessing en wordt vooral ingezet bij de behandeling van PTSS-klachten en andere traumatische angstklachten. Er wordt eerst aan de cliënt gevraagd om terug te denken aan de heftige gebeurtenis, inclusief beelden, gedachten en gevoelens. Hierbij gaat het vooral om het verzamelen van meer informatie over de traumatische gebeurtenis. Daarna wordt er gestart met het verwerkingsproces. Opnieuw zal gevraagd worden de gebeurtenis voor de geest te halen, maar dan gebeurt dit in combinatie met een afleidende stimulus. Dit kan het heen en weer bewegen zijn van de vinger van de therapeut of geluiden via een koptelefoon. Er wordt gewerkt met meerdere sets van stimuli. Bij Emma heeft de EMDR enigszins geholpen. Het heeft de scherpe randjes eraf gehaald, maar haar situatie was complex en het stalken ging in die tijd door.

Therapie

Toen het stalken wel stopte, dacht Emma verder te kunnen met haar leven. Niets is minder waar. Al die tijd heeft ze zich groot gehouden. Is ze streng voor zichzelf geweest. Ze vond niet dat ze gelukkig mocht zijn, want zij was toch aan die relatie begonnen? Het was haar eigen schuld. Ze moest leren leven met de geestelijke beschadiging en angst. Feitelijk strafte ze zichzelf.

 

Na een heftige situatie tijdens haar stage namen de angsten, paniekaanvallen en de onzekerheid nog meer toe. Ze ging sociale gelegenheden mijden, durfde het huis nauwelijks uit en ging allerlei gekke dingen in haar hoofd halen. Eens te meer werd duidelijk dat ze hulp moest gaan zoeken. Ze kreeg de diagnose PTSS met Sociale Angst en is in therapie gegaan, waaronder Cognitieve gedragstherapie. Dit is een vorm van psychotherapie waarbij je onderzoekt hoe je gedachten samenhangen met je gevoelens en gedrag. Vervolgens leer je hoe je gedachten die ongewenste gevoelens geven om kunt buigen naar gedachten die gewenste gevoelens met zich mee brengen.

Dat was niet gemakkelijk. Zoals Emma het zelf zegt, is ze “door het stof gegaan”. Elk negatief steentje is afgestoft en omgedraaid. En dat waren niet een paar steentjes, maar een hele straat.

De therapie heeft echter een positief effect gehad op haar leven. Emma kan nu eindelijk zeggen dat ze gelukkig is en dat van zichzelf ook mag zijn.

Vanwege privacy is er gekozen voor een gefingeerde naam.

Bronnen
https://slachtofferwijzer.nl/slachtoffer/stalking/?gclid=EAIaIQobChMIjq_Oi8e85QIVGOh3Ch19GgTYEAAYASAAEgL0F_D_BwE#hoevindikhulp
https://www.politie.nl/binaries/content/assets/politie/algemeen/onderwerpteksten/slachtofferzorg/19049-def-stalking-brochure-a5-digi.pdf
https://www.emdr.nl/wat-is-emdr/
https://wijzijnmind.nl/psychipedia/cognitieve-therapie

Geschreven door Marieke van Gennip

Naast het feit dat 'taal zeg maar echt haar ding is', helpt Marieke als basispsycholoog ook graag kinderen die vast (dreigen) te lopen. Deze twee werelden mag ze combineren in haar huidige baan waarbij ze kinderen met dyslexie begeleid. Daarnaast is schrijven haar grootste hobby. Als ze daarmee bezig is, vergeet Marieke alles om haar heen. Het is een soort meditatie. Een flow. Ze schrijft graag over het dagelijks leven en wat ze daarin allemaal meemaakt, maar ook vertelt ze verhalen van anderen die dit kwijt willen en minder goed zijn in het schrijven. Tot slot wil ze mensen aan het denken zetten. Psyblog is daar een mooie plek voor.

1 comment

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *